Vakantie van het reizen

Geen internet, geen wifi top! Ook geen reisverslagen dus. We hebben de afgelopen weken op veel plaatsen gelogeerd waar we het zonder contact met de buitenwereld moesten stellen, vandaar dat een update even op zich liet wachten.

Zoals gezegd Colombia is een bijzonder land. We kunnen ons niet aan de indruk ontrekken dat veel van de welvaart die we hier zien is voort gekomen uit de cocaine handel. Toch hebben we niet het idee dat we ons in een onveilig land bevinden. Wel komen we op plaatsen waar het nog maar kort geleden onmogelijk was om te reizen o.a. vanwege gevechten tussen paramilitairen en de FARC.

Onze vorige update kwam uit Cali. In de tussentijd zijn we richting het noorden van Colombia gereisd. Na Cali kwamen in het dorp Salento terecht. Hier raakten we aan de praat met een Duits stel, Anja en Dirk,l waar we vervolgens een tijdje mee samen gereisd hebben. Salento ligt midden in het koffie district van Colombia. En vlakbij de Valle de Cocora. Een prachtige vallei met enorme palmbomen. Een geweldige omgeving, goed om eens te zien waar onze koffie vandaan komt.

Vervolgens op weg naar het beroemde en beruchte Medellin. Dit werd een bliksembezoek, want dit is te groot en te druk voor ons. Snel door naar het dorp Guatapé. Hier vonden we in het hostel en in een fantastisch Aziatisch restaurant zoveel gastvrijheid dat het al direct niet meer stuk kon. *Elke reiziger verlangt hier naar een reis in Azie... daar waar het eten wél lekker is. De Colombianen lijken namelijk alleen te kunnen frituren* Maar de omgeving is ook nog eens prachtig. Veel rijke Colombianen, en ook enkele grote drugsbaronnen hebben hier hun vakantiehuis. Een boottripje langs de gebombardeerde villa van Escobar is dan ook een populaire attractie hier.

En dan eindelijk naar de zee! Op naar Cartagena. Een vestingstad met tropische temperaturen. Onze eerste duik in de zee is een feit. Na een paar dagen stad vervolgen we onze reis langs de Caribische kust. Hier begint de vakantie van het reizen echt. We komen op aanraden van velen terecht in Minca in hostel Casa Elemento. En voor we het weten zitten we al 5 dagen zonder wifi op een berg van het uitzicht op de jungle en de zee te genieten. Wandelingen, watervallen, jungle, een fantastisch hostel, Minca heeft het allemaal.

Na 5 dagen nemen we met pijn in het hart afscheid van deze plek en de mensen. We zoeken de zee weer op in het dorp Palomino. Waar men adverteert met: 'Where the beach is just the beach'. En dat is precies wat het is en ook echt het enige wat er is. Fijn! Maar na een paar dagen beginnen we ons te vervelen, tijd om verder te gaan.

Next stop: National park Tayrona. Niet echt een nationaal park zoals wij gewend zijn, maar meer een hoop campings met daarbij een paar mooie stranden. We slapen in hangmatten en dat is op zich al een belevenis, een bijzondere ervaring. Dan begint het toch weer te kriebelen... misschien toch nog even terug naar Minca? Ja laten we dat gewoon doen! Zo zaten we nog geen week later weer op dezelfde berg met hetzelfde uitzicht, weer enorm te genieten.

Vanochtend moesten we echt afscheid nemen, want het is tijd om richting Bogota te reizen. Onze laatste stop. Wat vliegt de tijd en wat hebben we ongelofelijk veel meegemaakt, gedaan, gezien en geleerd. Een geweldige ervaring.

Wij gaan genieten van onze laatste week hier en we zien jullie allemaal snel in ons koude kikkerland!

Ciao

P.S. Foto's volgen als we thuis zijn